معرفی کتاب صحنه پردازی در رمان

صحنه پردازی در رمان

کتاب«صحنه پردازی در رمان» نوشته ریموند آبستفلد با ترجمه عبدالله کریم زاده، سومین کتاب از مجموعه کتاب های آموزش نویسندگی است که با موضوع آموزش صحنه پردازی در رمان به چاپ رسیده است. نویسنده در این کتاب سعی دارد مواردی مانند چگونگی شروع صحنه‌، زاویه دید مناسب، ایجاد صحنه‌های خنده‌دار، رمانتیک و پایانی داستان و همچنین نحوه چینش صحنه‌ها را آموزش می‌دهد.

 

کتاب صحنه پردازی در رمان، راهنمایی برای داستان‌نویسان جهت درست‌نویسی صحنه‌های داستان و رمان است. نویسنده در این کتاب با زبانی ساده و با آوردن مثال‌های زیاد به مسایلی همچون شروع صحنه، طول صحنه، انتخاب درست زاویه دید در صحنه‌ها، نحوه تمام کردن صحنه و ساختاربندی صحنه پرداخته است. این کتاب از 15 فصل با عناوین صحنه چیست؟، شروع صحنه، اندازه معقول صحنه: تعیین طول، تأملی بر زاویه دید، مکان و زمان صحنه، پایان صحنه، شکل مناسب صحنه: تمرکز بر کاراکتر، پیرنگ یا درون مایه، معادله پی: صحنه‌های پاداش، اولین ملاقات کاراکترها، برخورد کاراکترها: صحنه‌های اکشن و تعلیق، صحنه‌های خنده‌دار، صحنه‌های رمانتیک و عاشقانه، صحنه‌های پایانی، نحوه چینش صحنه‌ها، پیش‌نویس نهایی صحنه تشکیل شده است.

نویسنده: ریموند آبستفلد (تولد 1952، پنسیلوانیا، آمریکا) داستان‌نویس، فیلمنامه‌نویس، استاد دانشگاه و شاعر است. وی تاکنون بیش از بیست و نه رمان در قالب‌های مختلف داستانی نوشته و رمان‌هایش نیز به ده زبان دنیا ترجمه شده است. علاوه بر این، چندین فیلمنامه و چند مجموعه مقاله نیز از وی منتشر شده است. آبستفلد، غیر از این کتاب، کتاب کمک‌های اولیه داستان‌نویسی را نیز منتشر کرده است. وی در کنار همه این‌ها معلم داستان‌نویسی نیز هست و در دانشگاه‌های مختلف امریکا، همچون دانشکده آورنج کوست کالج، در کالیفرنیا، در زمینه نویسندگی خلاق تدریس کرده است.

از کتاب :
واژه«صحنه» از تئاتر آمده است و حادثه ای را می رساند که در یک مکان و زمان خاص اتفاق می افتد. این اصل در ادبیات داستانی هم مصداق دارد: صحنه زمانی شروع می شود که شخصیت ها وارد جایی شوند یا جایی را ترک کنند. یا حادثه ممکن است در یک جای واحد رخ دهد و مهم هم نیست که چه تعداد شخصیت در حال رفت و آمد به آن مکان باشند. قدرت عاطفی یک صحنه به میزان توجه خواننده به اتفاق صحنه بستگی دارد. حرکت بیش از حد بین مکان های مختلف موجب حواس پرتی خواننده می شود. در واقع، بخشی از قدرت صحنه ناشی از احساس وحشت از محیط بسته ای است که شخصیت در آن گرفتار شده است و باید با آن و هر قضیه ای که در آن است مواجه شود. زمان و مکان یک صحنه شبیه قاب نقاشی است: هدف آن تقویت اثر هنری است، منحرف کردن توجه خواننده.