آموزش رمان نویسی | خانه رمان
مقالات, اخبار و آموزش رمان نویسیآموزش رمان نویسی | خانه رمان
مقالات, اخبار و آموزش رمان نویسیدرباره من
من یک رمان نویس و داستان نویس و علاقمند به مباحث ادبیات داستانی هستم.
در این وبلاگ تجربه هایم را با علاقمندان دیگر به اشتراک می گذارم.
شروع به کار وبلاگ خانه رمان: مهر ماه 1388
ادامه...
نوشتن رمان و استفاده از کلمات ادبی + تفاوت زبان کتابی و زبان محاوره ای در رمان نویسی +زبان راوی رمان و زبان شخصیت های رمان
آلما پرسیده است: « با عرض سلام من 13 سال دارم و در رمان نویسی تازه کار هستم میخواستم بپرسم چگونه میتوانم در رمان خود کلمات سنگینی یا ادبی بکار ببرم چون که من با اینجور کلمات آشنایتی ندارم ممنون میشم جواب بدید».
پیش از جواب دادن به این سوال باید سوال دیگری از خود بپرسیم: آیا حتما و باید در یک رمان از کلمات سنگین, ادیبانه, شاعرانه و ... استفاده کنیم؟
مقدمه اول
رمان درباره ی انسان ها و روابط بین آنهاست. زبانی که با آن رمان را روایت می کنیم باید متناسب با این دو مقوله باشد. یعنی :
1. بین زبان نویسنده ( یا روای) و موضوع رمان باید تناسب باشد. مثلا بسیاری از نویسندگان برای آنکه بتوانند رمان های تاریخی بنویسند و به گونه ای رمان خود را واقعی جلوه دهند از زبانی کلاسیک, فخیم و به اصطلاح کتابی استفاده می کنند. حتی در هنگام نوشتن دیالوگ بین دو شخصیت هم همان زبان کتابی و کلاسیک را به کار می برد و اصطلاحات و کلماتی استفاده می کند که در آن دوره تاریخی کاربردداشته.
مثلا می نویسند: رخصت دهید شما را تا آستانه ی در همراهی کنم.
و نمی نویسند: اجازه بده تا دم در باهات بیام.
می بینید که هم نوع کلماتی که انتخاب شده و هم شکل کلمات متفاوت هست. (رخصت : اجازه) (با شما: باهات) (آستانه: دم در) (بیایم: بیام)
گذشته از این انتخاب نوع کلمات نوع رابطه ی بین دو نفر را هم نشان می دهد. به احتمال زیاد نوع رابطه در دیالوگ اول رابطه ای رسمی و تشریفاتی اما در دیالوگ دوم نوع رابطه خودمانی و دوستانه هست.
طبیعتا نویسنده ای که از دوره ی معاصر می نویسند تلاش می کند زبانش در عین حال که استحکامش را حفظ می کند به زبان روزمره ی مردم نزدیک باشد. از اصطلاحات و تکیه کلامهای دوره ی خود استفاده می کند و این مسئله را هم در زبان کلی روایت و هم در دیالوگ های مابین شخصیت ها در نظر می گیرد.
2. بین شخصیت و زبان او باید تناسب باشد. یک پیرمرد روستایی کشاورز 60 ساله مثل یک مرد مکانیک شهری 35 ساله صحبت نمی کند. این دو در بستر زبان فارسی صحبت می کنند اما اولی متناسب با شخصیتش و شرایطی که در آن زندگی کرده و دومی هم متناسب با طبقه اجتماعی, سطح تحصیلات و جنسیت و محیط خانواده و ... کلمات مورد نظرشان را برای بیان منظورشان به کار می برند. شاید در زبان پیرمرد کشاورز بیشتر با کلماتی مواجه باشیم که ارتباط با محیط زندگی روستایی او دارد. این پیرمرد ممکن است حافظه خوبی هم داشته باشد و مدام از ضرب المثل های کهن استفاده بکند. لحن و بیان شیرین و لطیفی داشته باشد. مرد مکانیک شهری هم متناسب باش شخصیتش و محیطی که در آن رشد یافته.
مقدمه دوم
منظور از کلمات ادبی سنگین و ادیبانه چیست؟
گاهی منظور از کلمات ادیبانه استفاده از کلمات شاعرانه هست. یا به کار بردن تعابیر شعری و استفاده از تشبیهات و همچنین ایجاد لحن و فضای شاعرانه در نوشته.
و گاهی منظور کلماتی که کمتر در زبان روزمره از آنها استفاده می کنیم و بیشتر در محیط های رسمی یا آکادمیک به کار می رود. در این منظور ما بیشتر به نوع کلمه نظر داریم. مثل همان رخصت و اجازه.
گاهی هم منظور از کلمات سنگین و ادیبانه کتابی نوشتن کلمات هست. یعنی منظورمان شکل کلمات هست. در حالت کتابی ما کلمات را نمی شکنیم و آنها را به همان شکل رسمی و ثبت شده ی شان در لغت نامه ها به کار می بریم. اما در حالت محاوره ای همانطور که همه تجربه اش را داریم برای راحت چرخیدندر دهان و سرعت دادن به حرف هایمان برخی کلمات را می شکنیم.
مثلا:
کتابی= بیا برویم به خانه. امروز برایت قورمه سبزی پخته ام.
محاوره= بیا بریم خونه. امرو برات قورمه سبزی پختم.
حال که این دو مسئله ی اساسی تشریح شد می پردازم به بخش پایانی.
همانطور که می بینید در انتخاب نوع زبان برای نوشتن رمان مسائل متعددی دخیل هست. انتخاب زبان خودش را در نثر و نوع کلمات و شکل کلمات نشان می دهد. و می توانیم به طور خلاصه آن را دو بخش کنیم:
1. زبان کتابی و رسمی.
2. زبان محاوره و روزمره.
با اندکی اغماض می توانیم نوع زبان در یک رمان را به دو سطح تقلیل بدهیم.
1. زبان راوی: کسی که دارد داستان را روایت می کند.
2. زبان شخصیت ها: دیالوگ هایی که شخصیت ها رد و بدل می کنند و یا واگویه های ذهنی که هر شخصیت با خودش دارد.
در انتخاب نوع زبان برای هر کدام از این دو سطح باید حتما این نکات را در نظر داشته باشیم.
1. زبان انتخابی برای راوی باید متناسب با موضوع و حال و هوای رمان باشد.
2. زبان انتخابی برای شخصیت ها باید متناسب با ویژگی های درونی آنها مانند: جنسیت, سن, طبقه اجتماعی, محیط زندگی, تحصیلات و دوره ای که در آن زندگی می کنند باشد.
در معمول ترین شکل آن معمولا نویسندگان برای زبان راوی یک زبان شسته رفته کتابی انتخاب می کنند. این زبان نه آنقدر سنگین و ادیبانه هست که با زمانه ی زندگی شخصیت ها همخوانی نداشته باشد و نه آنقدر عامیانه و دم دستی که حالت ادبی خود را از دست بدهد. برای زبان شخصیت ها هم معمولا از زبان محاوره ای استفاده می کنند که شکل کلمات در عین حال که حالت طبیعی گفتگوها روزمره را می رساند, آنهمه هم نشکسته باشد که کسی چیزی از آن متوجه نشود. نکته ای که گفته شد چیزی هست که در حال حاضر میان بسیاری از نویسندگان جدی مرسوم هست و چیزی نیست که قانون و یا قاعده باشد. ای بسا که نویسندگانی هم باشند که با توجه به شرایط رمان شان راه و روش دیگری در پیش بگیرند. مثلا هم زبان راوی و هم زبان شخصیت ها را به شکل کتابی پیش ببرند. یا زبان راوی و زبان شخصیت ها هر دو محاوره ای باشد.
لازم هست یادآوری بکنم که کتابی یا محاوره ای نوشتن فقط نشکستن یا شکستن کلمات نیست. بلکه نوع کلمات و اصطلاحاتی که انتخاب می شود هم می تواند موثر باشد. یعنی می توانیم محاوره ای بنویسم اما شکل کتابی کلمات را هم رعایت بکنیم. این زمانی می تواند اتفاق بیافتد که لحن محاوره را با انتخاب نوع کلمات در نوشته ایجاد بکنیم.
متاسفانه نویسنده های نوقلم و کسانی که در فضای مجازی فعالیت می کنند در محاوره ای نوشتن بسیار افراط می کنند. طوری که نوشته ی شان از هر گونه ظرافت و فخامتی دور می شود و ما با یک نوشته دم دستی و سطحی مواجه می شویم.
و اما پاسخ نهایی به سوال آلمای گرامی.
نویسندگان باید دامنه ی لغات بسیار وسیعی داشته باشند. و این به دست نمی آید مگر با مطالعه ی بسیار. مطالعه ی کتاب. هم کتاب های ادبی و هم سایر کتب. تا زمانی که به صورت پیوسته متون عالی را نخوانیم لغت جدیدی به دایره ی واژگانی ما افزوده نمی شود. برای این منظور باید برویم به سراغ نویسندگانی که پاکیزه و صحیح نوشتن دغدغه ی شان بوده و نثرشان در خور توجه هست.
1. متون کهن: حتما باید آثار کلاسیک فارسی خوانده شود. اشعار و حکایات. متون تاریخی , سفرنامه ها و زندگی نامه ها. شاعران و حکایت پردازان بزرگی همچون حافظ و سعدی و مولوی و کسانی همچون بیهقی.
2. متون معاصر: رمان ها و داستان های کوتاه نویسندگان شاخص: صادق هدایت, چوبک, بهرام صادقی, هوشنگ گلشیری, محمود دولت آبادی, احمد محمود, اسماعیل فصیح, جلال آل احمد. بزرگ علوی, محمد علی جمال زاده. رضا براهنی و ... و از نویسندگان معاصرتر کسانی همچون ابوتراب خسروی, شهریارمندنی پور, محمدرضا صفدری, منیروروانی پور, رضا جولایی, شهرنوش پارسی پور. گلی ترقی و ...
بسیاری از نویسندگان نوجوان از آنجایی که در ابتدای آشنایی با رمان نوشته های نویسندگان آماتور در فضای مجازی را خوانده اند و ذهن شان به رمان هایی از جنس رمان های نودوهشتیا عادت کرده است برای همین در مواجه با آثار نویسندگان جدی و حرفه ای به مشکل بر میخورند. چون در نگاه اول این رمان ها را دور از رمان هایی که قبلتر خوانده اند می بینند و ای بسا نتوانند سریع ارتباط بر قرار بکنند.
و دیگر اینکه عموم رمان هایی که در فضای مجازی منتشر می شوند رمان های عاشقانه ی ساده ای هستند که با زبان محاوره ای روایت می شوند و از جنس گفتگوهای روزمره هستند. جدای از ضعف های بسیار زیاد این رمان ها به دلیل موضوع و زبان روایت مخاطب خیلی سریع با آنها ارتباط بر قرار می کند. هر چند بسیاری از این کارها حکم کالای یکبار مصرف را دارند و بعد ازیکبار خواندن دیگر چیزی برای دوباره خوانی ندارند.
بنابراین اگر نویسنده ی نوجوان و نوقلمی می خواهد به صورت اصولی به سراغ نویسندگی بیاید باید با خواندن کارهای خوب از نویسندگان درجه یک و حرفه ای شروع بکند و نه با آثار آماتوری و پیش پا افتاده.
نتیجه گیری:
همانطور که از توضیحات بر می آید هیچ بایدی و اجباری برای استفاده از کلمات سنگین و ادیبانه در رمان وجود ندارد. و نویسنده با توجه به مسائلی که شرح دادم باید نتیجه گیری بکند که از چه نوع زبانی و چه نوع کلماتی برای زبان راوی و زبان شخصیت ها استفاده بکند. گاهی ممکن است ضرورت داشته باشد و گاهی هم نه. و اینکه چه میزان کتابی و ادیبانه باشد و چه میزان محاوره ای و روزمره بستگی به نوع رمان و هدف نویسنده دارد.
سلام من نویسنده تازه کارم و میخوام یه رمان بنویسم سوال من اینکه کتابی بنویسم یا محاوره ای داستان جوریه ک از زبان دختر ک اون اتفاق براش افتاده تعریف میکنم
سلام
به هر دو شکل می تونید بنویسید. اما برای اینکه خواندن رمان برای مخاطب راحت تر باشد، بهتر است روایت اصلی را به صورت کتابی بنویسید و دیالوگهای بین اشخاص رو به صورت محاوره بنویسید.
در زمان محاوره ای نوشتن ممکن است خیلی کلمات رو بشکنیم و از شکل رسمی اونها فاصله بگیریم و خواندن رمان برای مخاطب کمی مشکل باشه.
سللم و خسته نباشید از آموزش فوق‌العاده‌تون. سوال من این بود که کلمه‌ی «مامان» که یک کلمه‌ی محاوره هست، در متن ادبی که راوی اول شخص هست، موردی نداره؟ راوی از اول تا آخر رمان از کلمه‌ی مامان در مونولوگ استفاده کرده و یکپارچگی رو حفظ کرده.
سلام
نه، مشکلی نیست. میشه استفاده کرد.
سلام خیلی ممنون از مقاله تون
من به خودم ایمان دارم که رمانی که دارم می نویسم فوق‌العاده جذاب هست و اصلا آماتور نیست سطح پوچ گرایی بالایی دا.و از نویسندگان معروف الان نویسه گرفتم مثبت بینوایان چندین داستان پشت هم داشت(ژان ولژان و کوزت و تناردیه و ماریو و ...)و داستان من درسته که شاید از زبانن سوم شخص نباشه و اول شخص باشه اما باور کنید که فقط کم کش دادم و اون هم برطرف میشه
در کل ممنونم
خیلی ممنون بابت وقتی که گذاشتین
کتاب های زیادی خواندم که نویسنده و داستانش خارجی بوده و چاپ هم شده منتها در آن با چیزهایی مواجه شدم که راستش رو بخواهین انتظارش رو نداشتم و درکمال تعجب منتشر شدن . ولی تو کتاب های ایران کمتر با بعضی چیز ها مواجه میشیم.
در صورتی که در کتاب های خارجی ، ترجمه و در نهایت چاپ میشن .
میشه به این دلیل باشه که خارجی هستن ؟ یا ما هم میتونیم خیلی راحت به بعضی چیز ها واضح اشاره کنیم ؟
نمیدونم کتاب پنج قدم فاصله رو شما یا کاربران خوندین یا نه ولی اگه خونده باشین متوجه منظورم میشین.
و در نهایت میخواستم بپرسم که برای عالی شدن محتوا و متن رمانم چه کاری باید انجام بدم که هم داستان جذابی از آب در بیاد و هم پرفروش باشه ؟
سلام
خواهش می کنم
میزان گیردادن اداره ارشاد به یک کتاب برای صدور مجوز، به خیلی چیزها بستگی داره و نمیشه از قبل پیش بینی کرد (توضیح این مسئله مفصل هست).
بنابراین به نظر من، شما نباید از الان فکرت رو درگیر این موضوع بکنی و موقع نوشتن هی به این فکر کنی که اگه این رو بنویسم مجوز میدن یا نه ... بنابراین آزادانه بنویس.
وقتی کتاب به ارشاد رفت و نظرشون رو گفتند می تونی تصمیم بگیری. معمولا اصلاحیه میدن، یعنی مشخص می کنن که احیانا چه کلمه یا جمله یا پاراگراف یا حتی صفحه ای رو باید حذف بکنید. اون موقع می تونید تصمیم بگیرید.
درباره سوال پایانی، به نظرم درباره خیلی چیزها میشه نکاتی رو گفت، شخصیت پردازی، طرح، نثر و ... که نوشتن از هر کدوم اونها میتونه به اندازه ده ها کتاب باشه. اما خلاصه اش اینه که باید خوب مطالعه کنی، یادبگیری و خوب بنویسی و تجربه بکنی و از این طریق هم باز یادبگیری.
کتاب های پرفروش لزوما رمان های خوبی نیستند. گاهی رمان های بد طوری تبلیغات و معرفی میشن و جوسازی میشه براشون که پرفروش میشن. در مقابل کتاب های خوبی هم هست که شاید خیلی زمان ببره که دیده بشن. اصل برو باید بگذاری بر اینکه یک اثر ماندگار بنویسی. طوری که بعد از صدسال هم خواننده داشته باشه. وگرنه یک چیزی که زود گل بکنه و معروف بشه ولی دو سال بعد دیگه هیچکی نره به سراغش ارزش و ماندگاری چندانی نخواهد داشت.
برای رسیدن به همچین جایگاهی (نوشتن رمان ماندگار و خوب) باید مسیر طولانی رو رفت.
سلام.بسیار عالی توضیح دادید
فقط من یک سوال داشتم،من در حال نوشتن رمانی هستم و میخواهم آنرا چاپ کنم.
آیا در رمان مجاز به نوشتن کارهایی مثل رقصیدن و یا از این قبیل هستیم ؟
و اینکه قوانین ارتباط با نامحرم باید چگونه نوشته شود ؟ به طور مثال میتوان نوشت که " کارن برای جلوگیری از پیش آمدن اتفاقات بیشتر دست دختر عمه اش را گرفت و او را به بیرون برد "
یا وقتی که مردی گروگانگیر میخواهد دختر قصه ی ما را گروگان بگیرد ، قطعا با او ارتباط فیزیکی دارد مثل برخورد کردن یا موقعی که میخواهد او را تهدید کند ، دستش را دور گردن دختر میگیرد و اسلحه را بر روی شقیقه اش میگذارد.
من از این نوع قوانین در نوشتن رمان که هدفم چاپ آن هست اطلاع زیادی ندارم در صورتی که در واقعیت و دنیای ما همچین اتفاقاتی رخ میدهد.
لطفا کمکم کنین و در رابطه با این چند مورد توضیحاتی بدهید.
با تشکر
سلام
ممنون
نه، این موارد مشکلی ندارند.
فکر نمی کنم بودن مواردی مثل این در کسب مجوز مشکلی ایجاد کند. اینها مشکل ساز نیستند.
مجوز دادن اداره ارشاد بگیر نگیر دارد و با توجه به ناشر و نویسنده و ... فرق می کند. اگر صحنه ی اروتیک نداشته باشد مشکلی پیش نمی آید.
شما اگه کتاب های چاپ شده را ورق بزنی می بینی که این موارد دست دادن و اینها هست.
سلام و خسته نباشین.. نویسنده تازه کار هستم.خواستم بدونم که میشه رمان رو بصورت کتابی نوشت ولی دیالوگ هارو گفتاری نوشت؟...بعضی رمان ها دیالگ هاشون گفتاری بود ولی وقتی میخواستن اتفاقا زندگی شون رو توضیح بدن اکثرا کتابی بود...خواستم بدونم اینطوری نوشتن درسته؟؟؟
سلام
ممنون
بله. میشه روایت اصلی کتابی باشه و دیالوگ ها رو به صورت محاوره ای بنویسید.
به نظر من یکی از شیوه های مناسب همین است. یعنی گفتگوی شخصیت ها به صورت محاوره ای باشه و مابقی به صورت کتابی. اگر قرار باشه همه رمان را به صورت محاوره ای بنویسیم و کلمات را بشکنیم، خواندن رمان کمی سخت می شود چون هر نویسنده ای با یک سبک و شیوه ای محاوره می نویسد. بعضی ها خیلی کلمات را می شکنند و خواندن رمان سخت می شود. در ضمن رمان شکل ادبی خودش را هم از دست می دهد. زیاد وزین به نظر نمی رسد.
موفق باشی
ممنون بابت توضیحات‌تون که درگیرِ ادبی نکردینش و خوب تونستم درکش کنم.
مخصوصا قسمت 2 که من خیلی شنیدم می‌گفتن دیالوگ‌هام با شخصیت‌های رمانم مطابقت نداره و واقعا منظورشون رو درک نمی‌کردم.
سلام خیلی ممنون که انقدر خوب توضیح دادید. ببخشید من یه رمان نوشتم که به زبان محاوره ای هست و الان که دارم تبدیلش میکنم به زبان کتابی اصلا ازش خوشم نمیاد. با این صحبتهای شما پس برای چاپش با زبان محاوره ای مشکلی ندارم. درست متوجه شدم؟ چون اگه بشه میخوام با همین زبان محاوره نگهش دارم. ممنون میشم بخونید و پاسخ بدید
سلام
ممنون از لطفتون
نه مشکلی نیست. اونی که مجوز میده برای انتشار کتاب، کاری نداره کتاب شما محاوره نوشته شده یا رسمی. اون مسائل اخلاقی و سیاسی و مذهبی و ... رو بررسی می کنه. حتی ناشر هم شاید براش مهم نباشه. اگه ببینه کتاب خواننده خواهد داشت براش مهم نخواهد بود زبان کتاب محاوره باشه یا رسمی.
سلام ممنون از متن خوبتون
ببخشید میشه در یک رمان هم از زبان دانای کل
و هم از زبان شخصیت ها داستان را روایت کرد
یعنی بخشی از رمان که باید فقط خواننده از آن باخبر باشد از زبان دانای کل استفاده شود و بخشی که نیاز به توضیح جزئی تر اتفاقات است از زبان شخصیت های اول کمک گرفت
سلام
ممنون
بله می شود از راوی های متعدد استفاده کرد به شرطی که منطق داشته باشد. منطقش هم مثلا این نباشد که چون جایی در روایت کم می آوریم مجبوریم راوی را تغییر بدهیم. تعدد زاویه دید ممکن است باعث از دست رفتن انسجام و تاثیرگذاری رمان شود.
عالی بود ممنون
سلام، خسته نباشید من نویسنده هستم چند رمان مجازی نوشتم و حالا دنبال نوشتن رمان های چاپی هستم.اما داستانم خیلی هیاهو داره و نمیدونم از زبان شخصیت اول بنویسم یا به زبان دانای کل.. ذهنم خیلی درگیره ممنون میشم راهنماییم کنید
سلام
ممنونم
دقیقا متوجه منظورت از "هیاهو" نشدم.
اگه منظورت این هست که اتفاقات زیاد و پیچیده ای توی رمان می افته و شخصیت های زیاد و ماجراهای زیادی داره و کشمکش های رمان زیاد هست، شاید راوی اول شخص نتونه به خوبی از عهده ی روایت این همه ماجرا بر نیاد. اما راوی دانای کل می تونه کلیت رمان رو پوشش بده و در همه صحنه ها و زمان ها و مکان ها حضور داشته باشه.
موفق باشید
سلام ،
وقتتون بخیر
من چند سال پیش درست وقتی که ناوارد بودم رمانی نوشتم که ساده و محاوره ای و پر از عیب و ایراد بود ،
حالا بعد از چند سال ایده ی بکری به ذهنم
رسیده و قصد دارم اونو بازگو کنم
و بزرگترین مشکل و معضل من این هست که برای توصیف برخی حالات و ماجراها باید از زبان شخصیت دوم هم بنویسم ...
در حالی که ویراستار میگوید باید از زبان اول شخص باشد تا انتهای داستان
یا اینکه از دانای کل استفاده کنی
متاسفانه من در این زمینه ضعف دارم یعنی روایت رو از زبان دانای کل نمیتونم بازگو کنم
میشه راهنمایی کنید ؟
آیا امکانش هست من بیشتر داستان رو از زبان شخصیت اول بنویسم
و برای حل معما ها و ایجاد بینش و درک بهتر قسمت هایی رو از زبان شخصیت دوم بازگو کنم ؟
سلام
اگه درست متوجه شده باشم شما میخواهید رمان رو توی یکی از این تاپیکها و فروم های رمان بنویسید و منتشر کنید و منظورتون از ویراستار، مدیر این فروم ها هست.
احتمالا به این دلیل گفته اند فقط از زبان یکنفر بنویسید چون فکر می کنند اگر مدام راوی تغییر بکند، مخاطبان سردرگم و گیج شوند. خب آنها بیشتر به فکر مخاطبان و کاربران سایت و فروم شان هستند.
اول اینکه: در ابتدا چند رمان که در آنها از راوی دانای کل استفاده شده است مطالعه بکنید. حداقل چند صفحه از هر رمانی که راوی آن دانای کل هست بخوانید. به زمان افعال و نوع افعال توجه بکنید. به فاصله ی راوی از شخصیت ها توجه بکنید. به اینکه چه طوری دنیای بیرون رو توصیف میکنه یا اعمال شخصیت ها رو روایت می کنه، چه طور اطلاعات رو ارائه میده و ...
دوم اینکه: شما بایدیک راوی انتخاب بکنید که در همه ی طول رمان از عهده ی روایت رمان بر بیاد. یعنی اینطور نباشه که شما 100 صفحه بنویسی و ببینی الان لازم هست در صفحه 101 داستان از زاویه ی دید دیگه ای روایت بشه تا اطالاعات کافی در اختیار خواننده قرار بگیره، بنابراین از سر ناچاری یکهو راوی را عوض بکنی. این باعث از دست رفتن انسجام و تاثیرگذاری رمان میشه و خواننده هم خیلی سریع می فهمه که نویسنده داره کلک می زنه و چون نمی تونه توی روایت جلو بره برای همین راوی رو تغییر داده.
نویسنده زمانی می تونه از دو یا چند راوی استفاده بکنه که شکل روایت رمان به این ترتیب باشه و نه اینکه نویسنده از سر ناچاری چنین کاری بکنه. مثلا نویسنده از همان ابتدا یک در میان راوی را تغییر بدهد.: فصل یک رامین/ فصل دو سوسن/ فصل سه رامین/ فصل چهار سوسن/
اما اینکه اینطور جلو بری: فصل یک، دو، سه، چهار، پنج رامین / فصل شش سوسن/ فصل هفت هشت نه رامین ... این درست نیست و به رمان لطمه میزنه.
هر زاویه دیدی یکسری امکانات و خوبی ها داره و یکسری محدودیت ها.
ما وقتی زاویه دیدی رو انتخاب می کنیم باید محدودیت ها رو هم بپذیریم. اگر می بینیم نمی توانیم با یک زاویه دید از پس روایت بر بیاییم بهتر است از همان اول تغییر بدهیم و زاویه دید درست تری انتخاب بکنیم.
زاویه دید درست مثل یک پنجره هست که رو به جهان داستان باز می کنیم. باید ببینیم با باز کردن کدوم پنجره هست که بهترین، جذاب ترین و تاثیرگذارترین روایت رو شکل میدیم.
زاویه دید دانای کل سخت نیست باید تمرین کنید تا یاد بگیرید. قبل از همه هم مطالعه بکنید.
موفق باشید
سلام خسته نباشید
من به تازگی رمانم رو شروع کردم که موضوع نسبتاً خاصی رو تو جامعه مطرح میکنه و اون مجادله کردن
به کرات به بنده گفتن به عنوان اولین رمان قلم خوبی دارم اما اخیرا دوستی گفتن گاهی اوقات زیاد وارد جزئیات میشم میخواستم بدونم آیا این واقعاً یه عیب؟
مثلاً به جای صندلی خالی بگی صندلی چرمی به نظر من آوردن یک صفت به توصیف در ذهن مخاطب بسیار کمک میکنه چه بسا که در دنیای واقعی چنین شیی باشه و زاییده ذهن نویسنده نیست.
و سوال دوم اینکه گاهی اوقات در استفاده بعضی افعال دچار مشکل میشم
مثلاً ذهنم دائم بین فعل های نهادن،گذاشتن،قرار دادن در گردش و نمی تونم واژه ی دیگه مرادف با اینها پیدا کنم و ناچار میشم از همین ها استفاده کنم که باعث تکرار میشه و ذهنم رو به شدت تحت الشعاع قرار میده یا استفاده مداوم از حرف ربط «که»
ممنون میشم راهنماییم کنید..
سلام
ممنونم
ورود بیش از حد به جزئیات باعث کندی رمان میشه و خواننده رو خسته و دلزده میکنه. (توصیفات خیلی مفصل و طولانی یا روایت جز به جز). برای همین اگه به اندازه نباشه تبدیل به عیب میشه.
دادن ویژگی به اشیاء میتونه تصاویر دقیقتری توی ذهن ایجاد بکنه و باعث بشه فضای رمان ملموس تر باشه، که این هم نیاز به تجربه و وقت شناسی داره. یعنی کی و چه طور و به چه اندازه وارد جزئیات بشی.
راه حل مناسب برای تبحر در نوشتن نثر و زبان درست در درجه ی اول خواندن کتاب های خوب و در مرحله ی بعد مشق کردن هست.
بهتره مطالعه بکنید.
سلا من یه داستان کوتاه دارم مینویسم یه مشکلی داشتم راوی اول شخص هست که از ذهنیاتشو و ... خبر دار میشیم و اینکه به صورت کتابی نوشتم ولی وقتی میاد با یکی گفتگو کنه عامیانه شه باگ حساب میشه ؟؟؟؟ اخه تو ذهنش و روایت داره کتابی حرف میزنه ولی تو گفتگو عامیانه !!
سلام
نه، باگ حساب نمیشه. ولی نباید بین این دو خیلی فاصله باشه. مثلا اگر راوی یک آدم زیاد آداب دان و شسته رفته نیست، نباید آنقدر ادیبانه حرف بزند که وقتی داری از کتابی به محاوره ای شیفت می کنی فاصله ی این دو خیلی زیاد باشد. یعنی یک تناسبی بین کتابی و محاوره ای باشد.
سلام، حرف ربط«و» در چه مواقعی به کلمه ی قبل از خودش می‌چسبد و به چه کلمه هایی. مثال:من و تو- منو تو.
سلام خسته نباشید. داستانی که مینویسم کاملا لحن محاوره ای داره وهروقت هم کسی عیب میگیره بهش میگم خود داستان مهمه و با محاوره ای بودن میخوام خواننده موقع خوندن راحت باشه بره تو حس نه اینکه فک کنه داره کتاب ادبی میخونه! ولی بازهم میگن که اینکار سطح کتابتو پایین میاره. من جایی ندیدم این قانون باشه که حتما زبان راوی ادبی یا غیر محاوره باشه، لطفا راهنمایی کنید
سلام و وقت به خیر دوست عزیز!
سلام
سلام.قراره یک کتاب داستانهای پیامبران را برای کودکان و نوجوانان ترجمه کنم. با زبان محاوره ای بنویسم بهتره یا معیار؟و چه نکاتی را برای هرچه جذاب کردن کتاب رعایت کنم؟باتشکر از راهنمایی شما
سلام
اگر قرار است ترجمه کنید بهتر است به سبک و سیاق آن کتاب پایبند باشید. در ترجمه باید امانت داری کرد. معمولا کتاب هایی که برای سنین پایین نوشته می شوند دارای زبانی ساده و سرراست هستند. اگر متن رویکردی تاریخی داشته باشد با زبانی نسبتا مفخم و آرکائیک (باز متناسب با سنین پایین) روایت می شود و نمی شود زبانی بیش از حد محاوره ای به کار برد.
سلام و خسته نباشید.من کتابی که الان دارم مینویسم طوری هستش که نوشته های یک دختر نه ساله ست..اگه به زبان عامیانه باشه اشکالی داره؟در ضمن این اولین کتاب من هستش.سپاس
سلام. ممنون
اگر از زبان یک دختر نه ساله می نویسید (من راوی/ اول شخص) طبیعتا باید زبانی متناسب با اون را پیاده بکنید. یعنی دایره ی واژگانی، لحن، اصطلاحات و دانایی متناسب با سن و جنسیت او را رعایت بکنید. اگر منظور از عامیانه نوشتن، زبانی ساده و نزدیک به محاوره هست، به نظرم مشکلی نخواهد داشت.
موفق باشید
سلام من دارم اولین رمانمومینویسم اززبان اول شخص شخصیت اصلی هستش امابرای تعریف وقایعی که شخصیت اصلی حضورنداره مشکل دارم یعنی بایدقسمتایی ازرمانم اززبان راوی گفته بشه واین بدنیست؟
سلام
برای انتخاب هر روای باید دلایل کافی داشته باشید، یعنی برای خودتون مشخص باشه که چرا مثلا راوی اول شخص هست یا راوی دانای کل یا محدود؟
هر راوی یکسری امکانات دارد و یک سری محدودیت ها. اینکه صرفا به خاطر محدودیت های یک راوی بخواهیم یک راوی دیگه را به صورت تحمیلی به روایت وصله بکنیم احتمالا نتیجه ی زیبایی نخواهد داشت. هر نویسنده ای یکسری تمهیدات برای خودش ابداع می کنه.
مسئله ای که مهم هست اینه که منطق روایت رو رعایت بکنید. مثلا اگر روایت اصلی روایت دانای کل باشد و در درون آن ما یک روایت اول شخص داشته باشیم پذیرفتنی و قابل قبول هست، اما اینکه درون روایت اول شخص یک روایت دانای کل بیاید یا اینکه بعد از روایت اول شخص فصل عوض شود و دانای کل فصل تازه را روایت کند شیوه ی چندان پذیرفتنی نخواهد بود.
باسلام خدمت شما...من سوالی در خدمت حضور شما داشتم که کاملا مربوط به موضوع است....من همان طور که گفته اید کتابهای افراد شایسته را خوانده ام و به شیوه ی نوشتاری آنها واقف شده ام......
من تنها در نوشتن داستانم یک مشکل دارم...
من در بعضی از قسمت های رمان برای اینکه از خشکی و فاز منفی خود دربیاید از کلماتی استفاده کردم تا خوانندگان که بیشتر در رده ی نوجوان و جوانان هستند را بیشتر به وجد بیاین ....
من چون قصدم از نوشتن این داستان چاپ آن است و درواقع فردی تازه کار نیز هستم....مدام استرس این را دارم که به من به دلیل استفاده از کلماتی که بیشتر در فضای واقعی بین افراد میان سنین نوجوان و جوان هستند استفاده میکنند به من مجوز چاپ ندهند........
آیا باید تمام آنها را حذف کنم؟؟؟؟؟؟
متشکر میشم که کمکم کنید و من رو مورد لطف و عنایت خویش قرار بدهید......به هر حال شما پیشکوت هستید و من از سخنان شما در نوشتن این رمان طولانی‌که دارم مینویسم استفاده میکنم.....
سلام
استفاده از اصطلاحات روزمره مشکلی ندارد، به شرطی که مثلا خیلی رکیک یا ادبیات +18 نباشد. وگرنه استفاده از زبان حتی کوچه بازاری یا زبان یک طبقه یا گروه سنی هیچ ایرادی ندارد و می تواند به واقعی تر شدن فضای رمان کمک بکند.
فقط نباید اشارات صریح جنسی و خارج از عرف در بیان باشد. به غیر از این فکر نمی کنم مشکل مجوز و چاپ وجود داشته باشد.
موفق باشید
سلام آیا این یه قانونه که حتتتتما باید متن رمان ادبی و دیالوگ ها محاوره باشن؟
من یه رمان رو نوشتم که کلا محاوره ایه یعنی الان باید از اول بشینم متنشو ادبی بنویسم ؟
سلام
در نویسندگی هیچ بایدی وجود ندارد و همه چیز بر حسب شرایط و مقتضیات اثر مشخص می شود.
اما به طور معمول، نویسندگان در آثار جدی ادبی همانطور که آن دوست نویسنده به شما گفته، کلیت رمان را به شکل کتابی می نویسند و فقط برای نوشتن دیالوگ ها به شیوه ی محاوره ای و شکسته عمل می کنند.
یکی از دلایل این است که شکسته نوشتن قاعده ی دقیقی ندارد و هر کس ممکن است به شیوه ای محاوره و شکسته بنویسد. برای همین خواندن رمانی که سرتاسر آن محاوره ایست ممکن است برای خواننده دشوار باشد. و همچنین محاوره ای و شکسته نوشتن کل رمان از وزانت و ارزش ادبی آن می کاهد.
سلام من تا الان 3 تا رمان نوشتم ولی تا نصفه رها کردم الان دارم یه رمان دیگه مینویسم و میخوام اینو تا اخر ادامه بدم ولی در هنگام نوشتن بعضی از جمله ها محاوره ای میشه و بعضی هاش کتابی و الان گیج شدم و زبونا رو با هم قاتی کردم و موندم چجوری بنویسم
ممنون میشم کمک کنید
سلام
دلیلش شاید این باشه که به اندازه کافی مطالعه نکردی. منظورم مطالعه ی آثار خوب هست و نه رمان های اینترنتی ضعیف. اگر کارهای خوب از نویسندگان را بخوانی می توانی مرز کتابی نوشتن و محاوره ای نوشتن را تشخیص بدهی. حتما آثار گلشیری، مندنی پور، خسروی، دولت آبادی و دیگر نویسندگان حرفه ای را بخوان.
کتاب چاپی بخوان.
موفق باشی
سلام من ی تازه کار داخل رمان نویسی هستم هدفم چاپ کتاب و رمان من تخیلی و طنز هستش زبانم محاوره ای است آیا چاپ میشه؟
تا چند صفحه باید بنویسم؟
از علامت های نگارشی باید استفاده کنم؟
سلام
امکان چاپ رمان بستگی به خیلی چیزها دارد. اگر منظورت مجوز ارشاد هست که باید عرض کنم ارشاد کاری به زبان محاوره یا کتابی ندارد و روی موارد اخلاقی گیر می دهد. اگر هم منظورت ناشر هست که ناشر دنبال کار خوب هست و فرقی نمی کند کار خوب زبان محاوره ای داشته باشد یا کتابی. اما شما سعی کن رمان را با زبانی پاکیزه و متین بنویسی چون محاوره ای نوشتن ممکن است از وزانت و سنگینی کار بکاهد.
برای حجم کار معمولا از تعداد واژه استفاده می کنند. معمولا کارهای زیر 1000 واژه داستانک هستند. بین 1000 واژه تا 10 هزار واژه داستان کوتاه. از ده هزار تا 40 هزار داستان بلند و از 40 هزار به بالا هم رمان. اما اینها هم معیار دقیقی نیستند.
رمان ها معمولا بیشتر از 200 صفحه کتابی حجم دارند.
بله طبیعتا باید دستور زبان را و علائم سجاوندی را رعایت کنی.
موفق باشی
سلام من جملات ادبی زیادی بلدم و خوب می تونم بنویسم ولی وقتی در مورد یک موضوع مینویسم نیمه ی راه چیزی به ذهنم نمی یاد و نمیتونم یه موضوع خوب پیدا کنم یه راه حل بدید.
سلام
همه ی مطالب سایت راهکار هست. مخصوصا می تونی این مطلب رو بخونی:
http://novelhome.blogsky.com/1397/02/05/post-76/
عنوان نوشته اینه: چگونه در نوشتن رمان، از مانع خشک شدن قلم عبور کنیم؟ و ایده هایی جذاب برای رمان یا داستانمان خلق کنیم؟
می تونی توی آرشیو سایت رو هم نگاه کنی.
موفق باشی
سلام .من به تازگی شروع به نوشتن یک رومان کردم. رومانی درمورد زندگی یک فرد. من با زبان محاوره ای شروع کردم. مبخواستم برای برای بهتر نوشتم توصیه ام کنید ممنون.
سلام
سراسر این سایت توصیه هست و می توانید مطالب قبلی را مطالعه نمایید.
اما یک توصیه همیشگی اینکه:
حتما برای شخصیت ها پرونده بسازید و همه نکات رو درباره اونها بنویسید. مخصوصا گذشته اونها و مسائل فعلی اونها.
و حتما یک طرح کلی برای رمان بنویسید تا مسیر رو گم نکنید. شروع -میانه-پایان رمان رو مشخص بکنید تا بعدا به بن بست نخورید.
موفق باشید
I سلام من میخام رمان شروع کنم اما نمیدونم چجوری بنویسم ادبیات هم ضعیفم حالا چیکار کنیم
سلام
مطالعه. فقط مطالعه چاره ی کار هست. آن هم به مقدار زیاد. البته کتاب های خوب. از نویسندگان بزرگ. هم ایرانی و هم خارجی.
حتما کمک تان خواهد کرد.
موفق باشید
سلام من اولین رمانیه که در اینترنت به اشتراک میزارم و به زبان محاوره ای مینویسم آیا لازم است با این که نوعش محاوره ای هست از توصیف های ادبی به کار ببرم؟میشه راجبه توصیف کردن بیشتر بنویسید من نمیدونم کی باید توصیف کنم
سلام
توصیف کردن ارتباطی با زبان رمان ندارد. نویسنده در هر صورت می تواند از توصیف برای زنده و جاندار کردن رمانش استفاده کند. چه رمان با زبان کتابی نوشته شده باشد و چه با زبان محاوره ای. توصیف می تواند درباره ی ویژگی های ظاهری شخصیت (اجزای صورت و بدن, نوع پوشش, نوع حرف زدن و راه رفتن و حرکات بدن), زمان و مکان و اشیاء موجود در صحنه های رمان باشد. در واقع نویسنده تلاش می کند با استفاده از توصیف فضایی بسازد که خواننده خودش را درجهان رمان حاضر ببیند. هر چقدر فضای رمان ملموس تر باشد رمان واقعی تر خواهد بود. حتی توصیف یک جهان خیالی و فانتزی هم می تواند آن را به خواننده بباوراند. مثل اگر نویسنده طوری از بزرگی و نرمی بال های یک اسب پرنده بنویسند که تصویری جاندار از این موجود خیالی در ذهن خوانندگان شکل بگیرد. نویسنده باید تلاش کند با توصیف تمامی حس های پنجگانه ی خواننده را به کار بگیرد. بینایی, شنوایی, چشایی, بویایی, لامسه.
توصیفات بهتر است در طول روایت و بنا به نیاز صورت بگیرد. نویسنده نباید سیر وقایع را نگه دارد و نباید یک توصیف طولانی درباره ی همه چیزهای باربط و بی ربط در رمان وارد کند. همه چیز باید بنا بر ضرورت و نیاز و آهسته آهسته در طول رمان ساخته شود.
استفاده ی بیش از حد از توصیف باعث راکد شدن, کند شدن و خسته کننده شدن رمان می شود. چون خواننده دوست دارد وقایع را پی بگیرد و توصیف یعنی نگه داشتن وقایع برای ارائه دادن یک تصویر ثابت از دنیای رمان.
موفق باشید.
با سلام من نویسنده ی تازه کاری هستم که نسبت به سنم ادبیات قوی دارم اما وقی می خوام رمانی با استفاده از این ادبیات بنویسم نیمه ی راه برام خسته کننده می شه دلیلش چی هست ؟
سلام
بیان و پرداخت قوی یک ور قضیه هست, سمت دیگر باید موضوع جذابی باشد که خودتان را ترغیب به تعریف کردنش بکند. و دیگر اینکه مسئله ی داستان باید دغدغه ی شخصی خودتان باشد. این مسئله می تواند عشق, مرگ, فقر, بی عدالتی اجتماعی یا ... باشد.
تا زمانی که حرفی برای گفتن نداشته باشید و این حرف شما را تحریک نکند نمی توانید کار را ادامه دهید و به پایان برسانید.
البته این یکی از دلایل می تواند باشد.
سلام.من یه سوال داشتم.من یه نویسنده تازه کارم و 14 سالمه و تخیل بسیار قوی ای دارم و بسیار رویا پردازم.چند بار هست که ایده های بسیار خوبی به ذهنم میاد و وقتی دست به قلم میشم و چند صفحه ای مینویسم،داستان بسیار آبکی میشه.لطفا کمکم کنید.